Słowo Boże, na każdy dzień.

adsenior

14 LUTEGO 2024

Środa
Środa Popielcowa

Por. Ps 95 (94), 8a. 7d

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych,
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

EWANGELIA

Mt 6, 1-6. 16-18

Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej bowiem nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie.

Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.

Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni to lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.

Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam, już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i obmyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie».

Oto słowo Pańskie.

Medytacja nad Słowem
Zasadnicza myśl dzisiejszej Ewangelii zawiera się już w pierwszym zdaniu: strzeżcie się, byście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli.

Jeżeli zatem nasze działania będą wyłącznie „medialne”, nie mają przed Bogiem żadnej wartości. Już tu – i tylko tu – na ziemi, otrzymamy za nie nagrodę. Winniśmy zatem pilnować siebie, aby nasze dobre czyny nie miały jako głównego motywu chęci „pokazania się”.

Jezus wymienia trzy typowe dla pobożności żydowskiej dobre uczynki i czyni to w istotnej dla sprawy kolejności: jałmużna, modlitwa i post.

Jałmużna jest na pierwszym miejscu, bo jest to relacja do drugiego człowieka, a człowiek w oczach Bożych jest zawsze na pierwszym miejscu.

Modlitwa to relacja do Boga, a ona jest na drugim miejscu, bo do Boga wędrujemy zawsze przez drugiego człowieka i razem z nim.

I wreszcie post, czyli relacja do samego siebie. Ona jest na końcu, choć nie jest najmniej ważna.

Te trzy dobre czyny winny zawsze występować łącznie, bo modlitwa bez jałmużny jest „sterylna”, czyli (z łaciny) „bezpłodna”, a jeśli chcemy, by dotarła ona do nieba, to – jak powiada św. Augustyn – musimy jej dać dwa skrzydła: jałmużnę i post. Owe trzy relacje: do drugiego człowieka, do Boga i do samego siebie muszą zawsze iść „w parze”.

ks. Wojciech Michniewicz

adsenior

Czwartek, 15 lutego 2024
po Popielcu

Por. Mt 4, 17

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

Pan mówi: Nawracajcie się,
bliskie jest królestwo niebieskie.

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

EWANGELIA

Łk 9, 22-25

Kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».

Potem mówił do wszystkich: «Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa. Bo cóż za korzyść dla człowieka, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie?»

Oto słowo Pańskie.

Medytacja nad Słowem
Po dzień dzisiejszy prawda o Mesjaszu cierpiącym i umierającym jest nie do przyjęcia przez stronę żydowską, choć szereg tekstów Starego Testamentu to zapowiada. Także uczniom Jezusa trudno było zaakceptować taką wizję mesjasza, jaką Jezus przed nimi roztoczył: nie pojmowali konieczności Jego cierpienia i śmierci, nie rozumieli, co to znaczy, że ma „z martwych powstać”.

Podobnie i w naszym życiu, kierowanym wiarą, potrzeba może nie tyle wiedzy teologicznej, co raczej postawy dziecka, które ufa, że jego Tata wie, co robi.

Sformułowanie: „zaprzeć się samego siebie” oznacza: nie szukać własnej wygody i korzyści.

Z kolei „brać swój krzyż” to inaczej: codziennie podejmować wymogi i trudy chrześcijańskiego życia i w ten sposób kroczyć za Jezusem.

Bo kto chce zachować swoje życie w wymiarze doczesnym, ziemskim, ten straci życie wieczne z Bogiem, a kto – patrząc po ludzku – będzie „tracił” swoje życie doczesne, swoje zdrowie, czas, pieniądze, dla dobra innych ludzi, dla dobra rodziny, ze względu na Chrystusa, żyjąc wymogami chrześcijańskiego życia – ten zachowa je w wieczności.

Warto więc któregoś dnia wielkopostnego usiąść wygodnie i spokojnie przeliczyć bilans swoich strat i zysków.

ks. Wojciech Michniewicz

adsenior

16 LUTEGO 2024/38581

Piątek
Piątek po Popielcu

Aklamacja (Am 5, 14)
Szukajcie dobra, a nie zła, abyście żyli, a Pan Bóg będzie z wami.

(Mt 9, 14-15)
Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: "Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?" Jezus im rzekł: "Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć".

Słowo Boże mówi, że największa jest miłość. Czymże jest wiara bez miłości? Wiara bez miłości jest martwa sama w sobie. Liczy się tylko wiara, która działa przez miłość do innych, a szczególnie do braci w wierze. Cokolwiek czynimy, a nie jest to motywowane miłością Chrystusową, nic to nie znaczy i nic przez to nie zyskamy. Bez miłości jesteśmy niczym. Wszystko, co czynił Jezus było motywowane miłością.
Marek Ristau

adsenior

Sobota, 17 lutego 2024
po Popielcu

Por. Ez 33, 11

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

Pan mówi: Nie chcę śmierci grzesznika,
lecz pragnę, aby się nawrócił i miał życie.

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

EWANGELIA

Łk 5, 27-32

Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia sprawiedliwych, lecz grzeszników

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus zobaczył celnika, imieniem Lewi, siedzącego na komorze celnej. Rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» On zostawił wszystko, wstał i z Nim poszedł.

Potem Lewi wydał dla Niego wielkie przyjęcie u siebie w domu; a był spory tłum celników oraz innych ludzi, którzy zasiadali z nimi do stołu. Na to szemrali faryzeusze i uczeni ich w Piśmie, mówiąc do Jego uczniów: «Dlaczego jecie i pijecie z celnikami i grzesznikami?»

Lecz Jezus im odpowiedział: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem powołać do nawrócenia się sprawiedliwych, lecz grzeszników».

Oto słowo Pańskie.

Medytacja nad Słowem
W środowisku palestyńskim celnik był traktowany jako grzesznik, kolaborant i zdrajca. Przede wszystkim dlatego, że wysługiwał się okupantowi – Imperium Rzymskiemu, zbierając podatki od swoich. Co gorsze, często nadużywał swego urzędu świadomie i z premedytacją, kupując uprzednio od Rzymian prawo do takiego działania za dużą sumę pieniędzy, dzięki czemu mógł potem bezkarnie ściągać od swoich współrodaków dowolne kwoty pieniężne, według własnego uznania. A chociaż go powszechnie i szczerze nienawidzono, nikt nie mógł takiemu celnikowi nic zrobić, bo przecież za jego plecami stał majestat potężnego Rzymu.

Może jednak wspomniany w Ewangelii celnik imieniem Lewi – któremu potem chrześcijańska wspólnota wiary nadała przydomek Mateusz, po hebrajsku: „dar od Boga” – może on miał już dosyć takiego życia i dlatego na wezwanie Jezusa: „Pójdź za mną!”, zostawił wszystko i poszedł za Nim?… A chcąc następnie wyrazić swą wdzięczność i radość z odzyskanej wolności duchowej, zaprosił wszystkich swoich kolegów, czyli innych celników i kolaborantów, by w ich gronie, wspólnie z Jezusem i Jego uczniami, cieszyć się i radować.

Nie było to w smak faryzeuszom i uczonym w Piśmie, stąd Jezus tłumaczy im i nam, że lekarza potrzebują bardziej chorzy, niż zdrowi; że przyszedł wezwać do nawrócenia nie tyle tych, którzy uważają siebie, jak faryzeusze, za sprawiedliwych, co raczej tych, którzy, jak Lewi, uważają się za grzeszników.

Przed Bogiem bowiem lepiej jest być grzesznikiem świadomym swej grzeszności niż sprawiedliwym przekonanym o swej sprawiedliwości.

ks. Wojciech Michniewicz

adsenior

18 LUTEGO 2024

Niedziela
Pierwsza Niedziela Wielkiego Postu

Aklamacja (Mt 4,4b)
Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.

(Mk 1,12-15)
Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. Czterdzieści dni przebył na pustyni, kuszony przez szatana. Żył tam wśród zwierząt, aniołowie zaś Mu usługiwali. Po uwięzieniu Jana przyszedł Jezus do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.

Jesteśmy uniewinnieni z wszystkich grzechów raz na zawsze przez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa. On został raz ofiarowany, aby zgładzić nasze grzechy, drugi raz zaś ukaże się już nie z powodu grzechu, lecz ku zbawieniu wszystkich, którzy Go oczekują. Wszystko się dokonało. Ten, który nie popełnił grzechu, umarł za grzechy wszystkich, aby wielu przyprowadzić do Boga. Dzięki Jego zmartwychwstaniu, zostaliśmy uratowani od śmierci i wiecznego potępienia. W Nim niebo jest otwarte.
Marek Ristau

adsenior

20 LUTEGO 2024

Wtorek
Wtorek I Tygodnia Wielkiego Postu

Aklamacja (Mt 4, 4b)
Pan mówi: Nie chcę śmierci grzesznika, lecz aby się nawrócił i miał życie.

(Mt 6, 7-15)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Modląc się, nie bądźcie gadatliwi jak poganie. Oni myślą, że przez wzgląd na swe wielomówstwo będą wysłuchani. Nie bądźcie podobni do nich! Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, zanim jeszcze Go poprosicie. Wy zatem tak się módlcie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci Twoje imię! Niech przyjdzie Twoje królestwo; niech Twoja wola się spełnia na ziemi, tak jak w niebie. Naszego chleba powszedniego daj nam dzisiaj; i przebacz nam nasze winy, tak jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili; i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego. Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, Ojciec wasz nie przebaczy wam także waszych przewinień".

Modlimy się do Boga Wszechmogącego i Wszechwiedzącego. On wszystko może i On wszystko wie. Przychodzimy do Jego tronu łaski, ponieważ jesteśmy w Chrystusie, w którym staliśmy się sprawiedliwością Bożą i stoimy przed obliczem Boga jako święci, nieskalani i nienaganni. Ojciec wysłuchuje nas ze względu na swojego Syna, który umarł za nas, abyśmy nie zginęli, ale mieli życie wieczne. W Chrystusie mamy wszystko, czego potrzebujemy do życia i pobożności. Błogosławieństwo Boże spoczywa na tych, którzy z serca odpuszczają wszystko swoim winowajcom, tak jak Ojciec wszystko nam przebaczył w Chrystusie.
Marek Ristau

adsenior

Środa, 21 lutego 2024
1 tygodnia Wielkiego Postu

Jl 2, 13bc

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

Nawróćcie się do Boga waszego,
On bowiem jest łaskawy i miłosierny.

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

EWANGELIA

Łk 11, 29-32

Znak proroka Jonasza: śmierć i zmartwychwstanie

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: «To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia.

Królowa z południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon.

Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz».

Oto słowo Pańskie.

Medytacja nad Słowem
Rzekomo Żydzi w czasach Jezusa oczekiwali na wielki kamień spadający z nieba, nieporuszony ręką ludzką, jako znak potwierdzający nadejście Mesjasza i zniszczenie wszelkich wrogich Bogu ludzkich mocarstw i potęg (stosownie do zapowiedzi z Księgi Daniela). Nieważne było zatem Jezusowe nauczanie o Królestwie, uzdrowienia, wskrzeszenia, wypędzanie złych duchów, rozmnożenia chleba, chodzenie po wodzie… Potrzebny był kamień.

Czy my czasami też nie uganiamy się po Polsce, Europie i świecie za jakimiś znakami potwierdzającymi nam prawdziwość chrześcijańskiej wiary? Czy nie zaniedbujemy Słowa Bożego, przez które Bóg powiedział nam wszystko naraz i nie ma już nic więcej do powiedzenia, jak pisze papież Benedykt w adhortacji apostolskiej Verbum Domini, „Słowo Pana”, cytując św. Jana od Krzyża?

Szukamy cudów, a nie rozpoznajemy Go w Eucharystii, „a oto tu jest coś więcej niż”… we wszelkich sanktuariach tego świata.

ks. Wojciech Michniewicz

adsenior

22 LUTEGO 2024

Czwartek
Święto katedry św. Piotra Apostoła

Aklamacja (Mt 16, 1 Cool

Ty jesteś Piotr - Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą.

(Mt 16, 13-19)
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?” A oni odpowiedzieli: „Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków”. Jezus zapytał ich: „A wy za kogo Mnie uważacie?” Odpowiedział Szymon Piotr: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Na to Jezus mu rzekł: „Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr – Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”.

Tylko Ojciec, który jest w niebie, objawia nam, że Jezus z Nazaretu jest Mesjaszem, Synem Boga Żywego. Nikt sam z siebie i w żaden inny sposób, nie może poznać, iż Jezus z Nazaretu jest Mesjaszem Bożym. To nie jest rzecz ciała i krwi, ale jest to nam dane jedynie od Ojca. Nikt nie może przyjść do Jezusa Mesjasza, jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który posłał Syna swego jako ofiarę przebłagalną za grzechy nasze. Zbawienie przychodzi, gdy Ojciec objawia nam Syna przez Ducha.
Marek Ristau

adsenior

Piątek, 23 lutego 2024
1 tygodnia Wielkiego Postu

Ez 18, 31ac

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy
i uczyńcie sobie nowe serce i nowego ducha.

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

EWANGELIA

Mt 5, 20-26

Pojednaj się najpierw z bratem swoim

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.

Słyszeliście, że powiedziano przodkom: „Nie zabijaj!”; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: „Raka”, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: „Bezbożniku”, podlega karze piekła ognistego.

Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam sobie przypomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj.

Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie wydał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę, powiadam ci: Nie wyjdziesz stamtąd, dopóki nie zwrócisz ostatniego grosza».

Oto słowo Pańskie.

Medytacja nad Słowem
Mateuszowe Kazanie na Górze wzywa do radykalizmu w postawie moralnej, do szukania doskonałości i pełni życia Ewangelią. Przykładem jest przeczytany przed chwilą fragment tekstu biblijnego. Na etapie Starego Testamentu wystarczyło, aby człowiek żył Dekalogiem, Dziesięcioma Przykazaniami: „słyszeliście, że powiedziano przodkom: ‚nie zabijaj’”. Na etapie Nowego Testamentu Jezus doprowadza to zaczątkowe prawo do doskonałości, pokazując, jaka jest pełna wola Boża: „a ja wam powiadam: każdy, kto się gniewa…”.

Bóg oczekuje zatem od nas doskonałości, bo sam jest doskonały, a stworzył nas na swój obraz.

W dalszej części Ewangelii słyszymy, iż jeśli przyjdziemy do świątyni, by się modlić, i przypomnimy sobie, że nie pojednaliśmy się z kimś, powinniśmy najpierw pójść i uczynić to, a dopiero potem wrócić do świątyni i przedstawić Bogu swoje dary czy modlitwy.

Bóg jest otwarty na nas w pełni i przez cały czas. Tylko czy my jesteśmy w pełni i zawsze otwarci na naszych bliźnich?

ks. Wojciech Michniewicz

adsenior

Piątek, 23 lutego 2024/38931
1 tygodnia Wielkiego Postu

Ez 18, 31ac

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy
i uczyńcie sobie nowe serce i nowego ducha.

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

EWANGELIA

Mt 5, 20-26

Pojednaj się najpierw z bratem swoim

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.

Słyszeliście, że powiedziano przodkom: „Nie zabijaj!”; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: „Raka”, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: „Bezbożniku”, podlega karze piekła ognistego.

Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam sobie przypomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj.

Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie wydał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę, powiadam ci: Nie wyjdziesz stamtąd, dopóki nie zwrócisz ostatniego grosza».

Oto słowo Pańskie.

Medytacja nad Słowem
Mateuszowe Kazanie na Górze wzywa do radykalizmu w postawie moralnej, do szukania doskonałości i pełni życia Ewangelią. Przykładem jest przeczytany przed chwilą fragment tekstu biblijnego. Na etapie Starego Testamentu wystarczyło, aby człowiek żył Dekalogiem, Dziesięcioma Przykazaniami: „słyszeliście, że powiedziano przodkom: ‚nie zabijaj’”. Na etapie Nowego Testamentu Jezus doprowadza to zaczątkowe prawo do doskonałości, pokazując, jaka jest pełna wola Boża: „a ja wam powiadam: każdy, kto się gniewa…”.

Bóg oczekuje zatem od nas doskonałości, bo sam jest doskonały, a stworzył nas na swój obraz.

W dalszej części Ewangelii słyszymy, iż jeśli przyjdziemy do świątyni, by się modlić, i przypomnimy sobie, że nie pojednaliśmy się z kimś, powinniśmy najpierw pójść i uczynić to, a dopiero potem wrócić do świątyni i przedstawić Bogu swoje dary czy modlitwy.

Bóg jest otwarty na nas w pełni i przez cały czas. Tylko czy my jesteśmy w pełni i zawsze otwarci na naszych bliźnich?

ks. Wojciech Michniewicz

adsenior

24 LUTEGO 2024

Sobota
Sobota I Tygodnia Wielkiego Postu

Aklamacja (2 Kor 6, 2b)
Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia.

(Mt 5, 43-4 Cool

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Słyszeliście, że powiedziano: „Będziesz miłował swego bliźniego”, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują, abyście się stali synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią? Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski".

Chrześcijanin miłuje przyjaciół i nieprzyjaciół, miłuje wszystkich ludzi, ponieważ Chrystus nakazał, abyśmy byli doskonali, jak doskonały jest Ojciec nasz niebieski, który jest dobry dla wszystkich, złych i dobrych, sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Miłość Ojca jest wszechogarniająca i bezwarunkowa. Otrzymaliśmy Jego Ducha, aby miłować tak, jak On nas umiłował, dając swego Syna za nas wszystkich, by nikt nie zginął, ale w Chrystusie miał życie wieczne.
Marek Ristau

adsenior

Niedziela, 25 lutego 2024
2 NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

Por. Mt 17, 5

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

Z obłoku świetlanego odezwał się głos Ojca:
«To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie».

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

EWANGELIA

Mk 9, 2-10

Pielgrzymując na ziemi uczestniczymy w życiu wiecznym

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam się przemienił wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe, tak jak żaden na ziemi folusznik wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.

Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co powiedzieć, tak byli przestraszeni.

I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!» I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa.

A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy „powstać z martwych”.

Oto słowo Pańskie.

Medytacja nad Słowem
Jezus przemienił się wobec swoich uczniów na górze, którą w zgodzie z tradycją chrześcijańską pierwszych wieków nazywa się górą Tabor, choć nigdzie w ewangeliach nie ma wzmianki o jej nazwie.

Ukazał się w towarzystwie Mojżesza, twórcy Prawa, i Eliasza, pierwszego z grona proroków, a to oznacza, że całe Prawo i Prorocy, czyli cały Stary Testament, znajduje swoje wypełnienie w osobie Jezusa i na Niego wskazuje.

Obłok jest symbolem Bożej obecności, stąd też głos dochodzący z obłoku jest głosem Boga Ojca, który wzywa ludzi do posłuszeństwa swemu jedynemu Synowi.

Jezus przemienia się ukazując swoje bóstwo, aby – w obliczu zbliżającej się męki i śmierci – umocnić wiarę uczniów w Jego pochodzenie i misję. Widocznie dotychczas spełniane przez Niego cuda, uzdrowienia, wskrzeszenia, chodzenie po morzu są jeszcze niewystarczającym argumentem, by Jego uczniowie, wobec dramatycznych wydarzeń Wielkiego Tygodnia, nie załamali się i nie uciekli.

Ukazuje im zatem swoje bóstwo, ale zarazem zabrania o tym mówić pozostałym uczniom do momentu, dopóki On nie powstanie z martwych. Można powiedzieć – dziwny i niezrozumiały zakaz: przecież kiedy zmartwychwstanie, to już nie trzeba będzie nikogo przekonywać co do Jego bóstwa!

Zapewne Jezus pragnie, aby ci trzej wybrani: Piotr, Jan i Jakub, umocnieni duchowo na Taborze, wzmacniali potem wiarę pozostałych uczniów na Golgocie. Ale nie słowami, lecz postawą.

Tabor to też umocnienie naszej wiary w Jego bóstwo i wezwanie do przemiany: tej duchowej.

ks. Wojciech Michniewicz

adsenior

26 LUTEGO 2024

Poniedziałek
Poniedziałek II Tygodnia Wielkiego Postu

Aklamacja (J 6, 63c. 68c)
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem. Ty masz słowa życia wiecznego.

(Łk 6, 36-3 Cool

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone. Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, ubitą, utrzęsioną i wypełnioną ponad brzegi wsypią w zanadrza wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie".

Bóg, Ojciec miłosierdzia i wszelkiej pociechy, posłał swego Syna na świat, nie aby świat potępił, lecz by go zbawił. Bóg w Chrystusie wszystko nam przebaczył raz na zawsze. Tylko On jest Sędzią sprawiedliwym. Sąd należy do Pana. Nasza zaś wyrozumiałość i łagodność ma być znana wszystkim. Nie mamy zajmować się drzazgą w oku bliźniego, ale belką w swoim oku. Powinniśmy za to mieć wytrwałą miłość jedni ku drugim, bo miłość zakrywa wiele grzechów, nie skupia się na cudzych grzechach i błędach, lecz przebacza swoim winowajcom, jak i nam przebaczył wszystko Ojciec, który jest w niebie. Kto jest bez winy, niech pierwszy rzuci w bliźniego kamieniem osądu, potępienia, krytyki...
Marek Ristau

adsenior

Wtorek, 27 lutego 2024
2 tygodnia Wielkiego Postu

Ez 18, 31ac

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy
i uczyńcie sobie nowe serce i nowego ducha.

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

EWANGELIA

Mt 23, 1-12

Strzeżcie się pychy i obłudy

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: «Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą.

Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi.

A wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy jesteście braćmi. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus.

Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony».

Oto słowo Pańskie.

Medytacja nad Słowem
Katedra Mojżesza” to urząd nauczycielski sprawowany przez uczonych w Piśmie i faryzeuszów w duchu wielkiego prawodawcy Narodu Wybranego. Jezus poleca zachowywać ich słowa, bo nauczają poprawnie, przestrzega jednak przed naśladowaniem ich czynów, bo postępują przewrotnie. Dlatego nazywa ich obłudnikami, po grecku – hipokrytami, co w tłumaczeniu na język polski oznacza ni mniej, ni więcej tylko „aktorzy”, bo tak jak oni zakładają maski na twarz i „odgrywają rolę”: udają kogoś innego niż są w rzeczywistości.

Filakterie to niewielkie paski pergaminowe, na których z pobożności zapisywano różne teksty starotestamentowe, a przede wszystkim – wyznanie wiary Izraela (Pwt 6,4). Im ktoś chciał okazać się pobożniejszy, tym bardziej poszerzał te taśmy, polecając zawodowym kaligrafom dopisać na nich jakieś nowe cytaty biblijne.

Frędzle u płaszczów wskazywały na pamięć o Bożych przykazaniach. Im były dłuższe, tym bardziej pobożnym jawił się wobec innych ich właściciel. Jezus ocenia te działania jednoznacznie: „wszystkie swe uczynki spełniają wyłącznie w tym celu, by ludziom się pokazać”.

Przestroga skierowana do uczniów, by nie pozwalali nazywać się „nauczycielem, mistrzem czy ojcem”, odnosi się do żydowskiej tytułomanii czasów Jezusa. Wszystko to bowiem były tytuły honorowe, których domagali się wobec siebie członkowie Sanhedrynu, czyli Wysokiej Rady Jerozolimskiej.

Jezus pragnie, by Jego uczniowie mieli poprawną, Bożą hierarchię wartości: jedynym prawdziwym ich ojcem jest Bóg Ojciec w niebie, Jezus jest dla nich Nauczycielem i Przewodnikiem, oni zaś wobec siebie są braćmi i sługami.

„Każdy bowiem, kto wywyższa samego siebie, zostanie [przez Boga] poniżony (passivum divinum), a każdy, kto uniża samego siebie, zostanie [przez Boga] wywyższony”.

ks. Wojciech Michniewicz

adsenior

Wtorek, 27 lutego 2024
2 tygodnia Wielkiego Postu

Ez 18, 31ac

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy
i uczyńcie sobie nowe serce i nowego ducha.

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

EWANGELIA

Mt 23, 1-12

Strzeżcie się pychy i obłudy

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: «Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą.

Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi.

A wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy jesteście braćmi. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus.

Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony».

Oto słowo Pańskie.

Medytacja nad Słowem
Katedra Mojżesza” to urząd nauczycielski sprawowany przez uczonych w Piśmie i faryzeuszów w duchu wielkiego prawodawcy Narodu Wybranego. Jezus poleca zachowywać ich słowa, bo nauczają poprawnie, przestrzega jednak przed naśladowaniem ich czynów, bo postępują przewrotnie. Dlatego nazywa ich obłudnikami, po grecku – hipokrytami, co w tłumaczeniu na język polski oznacza ni mniej, ni więcej tylko „aktorzy”, bo tak jak oni zakładają maski na twarz i „odgrywają rolę”: udają kogoś innego niż są w rzeczywistości.

Filakterie to niewielkie paski pergaminowe, na których z pobożności zapisywano różne teksty starotestamentowe, a przede wszystkim – wyznanie wiary Izraela (Pwt 6,4). Im ktoś chciał okazać się pobożniejszy, tym bardziej poszerzał te taśmy, polecając zawodowym kaligrafom dopisać na nich jakieś nowe cytaty biblijne.

Frędzle u płaszczów wskazywały na pamięć o Bożych przykazaniach. Im były dłuższe, tym bardziej pobożnym jawił się wobec innych ich właściciel. Jezus ocenia te działania jednoznacznie: „wszystkie swe uczynki spełniają wyłącznie w tym celu, by ludziom się pokazać”.

Przestroga skierowana do uczniów, by nie pozwalali nazywać się „nauczycielem, mistrzem czy ojcem”, odnosi się do żydowskiej tytułomanii czasów Jezusa. Wszystko to bowiem były tytuły honorowe, których domagali się wobec siebie członkowie Sanhedrynu, czyli Wysokiej Rady Jerozolimskiej.

Jezus pragnie, by Jego uczniowie mieli poprawną, Bożą hierarchię wartości: jedynym prawdziwym ich ojcem jest Bóg Ojciec w niebie, Jezus jest dla nich Nauczycielem i Przewodnikiem, oni zaś wobec siebie są braćmi i sługami.

„Każdy bowiem, kto wywyższa samego siebie, zostanie [przez Boga] poniżony (passivum divinum), a każdy, kto uniża samego siebie, zostanie [przez Boga] wywyższony”.

ks. Wojciech Michniewicz