galeria adseniora

Peggy

Tak, tak słyszałam to nie raz...
Cóż na to wygląda, ze znowu muszę wyciągać pierwsza rękę. Może chociaż godzenie się będzie tego warte... Smile

adsenior

Sarunia jako Tygrys, po wizycie z dziadkiem w Figloraju.

adsenior

Ja z moim Synem. Zdjęcie z 1989 roku.

sindbad

widać musztrę pojął z domu...

adsenior

Peggy

Zdjęcia już robione a mnie wtedy jeszcze na świecie nie było... Smile

A teraz wojsko to już inna bajka. Chociaż znam wielu tych, którzy jeszcze dobrowolnie niedawno się zgłaszali.
A ja akurat nie poprę pana Andrzeja w kwestii tej pupy.
Ale to już moja osobna wizja wychowania.

adsenior

Ależ Pani Aniu, ja wyraziłem swoje zdanie. Uważałem i uważam, że musi istnieć granica do słownego wychowywania dziecka, gdy to zostanie przekroczone, to klaps w pupę jest szybką i skuteczną metodą wychowawczą. Jak ja byłem uczniakiem w podstawówce, to nauczyciele często jeszcze wymierzali tzw. "łapy" linijką lub piórnikiem /wtedy piórniki były drewniane/. Uważam, że to było bardzo przydatne, nie zdarzało się by uczniowie szykanowali nauczycieli, tak jak to się teraz czyta!

Peggy

Co do szkoły, to u mnie też okazywało się szacunek nauczycielowi. Mimo, że jeszcze niedawno chodziłam do szkoły. I nie było mowy o żadnym uderzeniu nikogo. Nie było takiej potrzeby. Byli nauczyciele, przy których naprawdę człowiek miał problem żeby odezwać się pytanym. Ale widzę, że teraz powoli się to zmienia. Ale są to wyjątki. Widocznie złe wychowanie albo coś..
Ale ja tu widzę inne wyjście. Bo to rodzic zaczyna wychowywać ale nie przez bicie, linijki czy piórniki.
To ma swój początek i koniec. Jeśli dziecko się traktuje w ten sposób ono kiedyś tak zacznie traktować swoje. Jak dla mnie nie jest to dobra metoda wychowawcza. Sama nie mam dzieci więc ktoś powie, że po co się w ogóle odzywa. Ale mam młodsze kuzynostwo, któremu sama nieraz najchętniej wymalowałabym z braku cierpliwości. Ale wolę poświecić im czas na tłumaczenie, wtedy są inni. To widać. Słowa czasami docierają bardziej. ja do dzisiaj bardziej niż jakiś kar cielesnych obawiam się słów. Bo ile można gadać. Od dziecka tak miałam i tylko raz dostałam porządnie w tyłek. Mój ojciec za to dostał od mojej mamy słowną wiązankę. Więcej nikt ręki na nikogo nie podniósł i źle na tym nie wyszłam.

adsenior

Taaa, pamiętam, jak to moja Bogusia wygłaszała perory na temat smoczków, przed urodzeniem naszych dzieci. Szybko zmieniła zdanie, gdy urodziła Marcina! Podobnie jest z klapsami.

Peggy

A ja wiem, że ciężko mnie będzie przekonać do zmiany zdania. Zarówno smoczków jak i klapsów.
I jeśli ktoś będzie próbował zmienić to zdanie to lepiej żeby miał swoje i nie wtrącał się w moje poglądy. Bo akurat ojcu nie dam zlać dziecka. I tego powinien być świadomy.

adsenior

No cóż, pożyjemy, zobaczymy.

adsenior

Zdjęcie zrobione nazajutrz po 44 rocznicy naszego ślubu.

martin

Gratuluje z serca i zycze wszystkiego najlepszego , mozna pozazdroscic tylko pozytywnie ,

adsenior

Jestem przekonany, ze moje życie ułożyło się dobrze. Oczywiście, nawet po tylu wspólnych latach, potrafimy się z Bogusią pokłócić, ale bez drastycznych słów i dołowania małżonka. Oczywiście o rękoczynach nie wspominam, gdyż nigdy ich w naszym związku nie było!

martin

w każdym słoiku miodu jest odrobina goryczy, a kto jest bez skazy ?
Nawet diamenty majä jä