Kamienie półszlachetne i inne wykopaliska

Annathema

Kiedyś się tym zajmowałam.... Wydałam na mnóstwo pieniędzy, poświęciłam wiele czasu... Do dzisiaj nie wszystko jest opisane - jak widać...
Ale było to ciekawe zajęcie. Mam nadzieję, że kiedyś tym zaraże mojego Syna....

To tyko część kolekcji....

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

sindbad · Wysłany: Sob 11 11:21, 12 Mar 2011 Temat postu:

podziwiam...ale to nie moje ,,zabawki''chociać oko idzie nacieszyć ,a wiedzą na temat kamyków u mnie krucho...

Annathema · Wysłany: Sob 11 11:31, 12 Mar 2011 Temat postu:

U mnie się zaczęło od tego, że chciałam byc archeologiem. I przekopywałam w tym celu babciny ogródek. Znalazłam orzełka z czapki legionisty i kawałek kafa piecowego z XIX wieku. Tylko. A mnie się marzyło coś innego...
Potem przywiozłam znad morza rózne kolorowe kamienie i przyniosłam do szkoły na geografię.... Kobieta się na tym znała i powiedziała, że niektóre to kamienie niezwykłe... I tak się zaczęło.

A co do wiedzy na temat kamieni... Kobiety idealnie rozróżniają raczej te szlachetne, a najlapiej diamenty Smile

adsenior · Wysłany: Sob 11 11:34, 12 Mar 2011 Temat postu:

Jak widać, Pani Ania ma szerokie spektrum zainteresowań, można powiedzieć KOBIETA RENESANSU!

Gość · Wysłany: Sob 11 11:36, 12 Mar 2011 Temat postu:

Mam w domu kufle od piwa wypełnione małymi rożnorodnymi kamykami.
Doskonała dekoracja.

Pentryt · Wysłany: Sob 12 12:46, 12 Mar 2011 Temat postu:

Bardzo pokaźna kolekcja.

Annathema · Wysłany: Sob 13 13:52, 12 Mar 2011 Temat postu:

To tylko część.
Wszystkich pudełek mam 27.
Żaden kamień się nie powtarza.
Nigdy ich nie sprzedam, nie oddam.
Zbyt są FASCYNUJĄCE. Niektóre mają swoje historie, legendy swego pochodzenia.... tak jak szmaragdy są łzami boginii Fura-Tena.....

Panie Adseniorze - moi Rodzice i Dziadkowie zaszczepili we mnie różne zainteresowania, zaszczeili we mnie głód wiedzy co z pewnością zaowocowało...

adsenior · Wysłany: Sob 14 14:28, 12 Mar 2011 Temat postu:

Chwała Im za to, tak uważam. Ja zawsze starałem się, w wychowaniu i przekazywaniu wzorców postępowania, zgodnie z tym jak mnie wychowywano. Z Dziadków, znałem tylko Babcię, Mamę mojej Mamy. Pozostali Dziadkowie zmarli, na długie lata przed moimi narodzinami. /Babcia ze strony Taty, w 1914 roku, Ojciec miał wtedy 13 lat/

Pentryt · Wysłany: Nie 5 05:24, 13 Mar 2011 Temat postu:

sindbad · Wysłany: Nie 5 05:37, 13 Mar 2011 Temat postu:

Annathema · Wysłany: Nie 10 10:28, 13 Mar 2011 Temat postu:

Zacznijmy od

Ametystów

[link widoczny dla zalogowanych]

Legenda...

Żyła sobie piękna i skromna nimfa leśna, zwana Amethys. Bóg wina - Dionizos zapałał do urodziwej nimfy gwałtownym i dzikim uczuciem. Gonił ją po lasach i polach, lecz nimfa lękała się boskiego zalotnika, a szczególnie upodobała sobie pasterza, który pięknie grał na flecie i był zawsze trzeźwy. Urażony Dionizos postanowił schwytać upartą nimfę. Gdy już miał ją porwać w ramiona przerażona nimfa wezwała na pomoc boginię łowów Artemidę. Bogini zamieniła dziewczynę w mieniący się fioletem leśnych fiołków kamień, nazwany od jej imienia - ametystem. Zawstydzony Dionizos nadał owemu kamieniowi własność ujarzmiania niskich chuci i chronienia od skutków pijaństwa.

Ciekawostki:

W starożytności sproszkowane ametysty dodawano do wina, bądź pito je z pucharów nim zdobionych, co miało zapobiegać zbyt szybkiemu upijaniu.
Ametyst był jednym z amuletów o najwyższej mocy. Najlepiej służył ludziom urodzonym pod znakiem Strzelca, przynosił szczęście w łowach, igrzyskach, miłości oraz przy prowadzeniu interesów, chronił przed czarami i wiedźmami. Ze względu na fioletową barwę, która była kolorem boga mórz i oceanów - Neptuna ametyst okazał się najszczęśliwszym talizmanem dla ludzi spod znaku Raka i Ryb. Szczególnie skutecznie działał przeciw nieszczęściom, gdy był noszony na szyi cały, nigdzie nie przekłuty

Pierścień z ametystem rzucić miała księżna Kinga do wielickich kopalń soli, z ametystem na palcu pochowany został ostatni Piast na tronie polskim - Kazimierz Wielki.

We współczesnej symbolice kamieni ametyst oznacza głęboką i czystą miłość

Turkus

[link widoczny dla zalogowanych]

Legenda:

Dawno, dawno temu żyła sobie na Ziemi rodzina elfów. W rodzinie tej było dwoje dzieci – brat i siostra. Kochali się ogromnie i każde z nich gotowe było poświęcić wszystko dla drugiego. Razem dorastali, razem chodzili na łowy. Któregoś dnia jednak, goniąc dla zabawy spłoszonego zająca, zaginął w górach elfi braciszek. Siostra szukała go długo, jednak zmuszona gwałtowną burzą wróciła do swojej wioski, gubiąc bezpowrotnie subtelne tropy brata.

Przygotowując się do kolejnej wyprawy, postanowiła znaleźć odpowiedni amulet chroniący ją przed nieszczęściem. W owych czasach z takimi problemami chodziło się do smoków.

W rozmowie z jednym z nich młoda elfka dowiedziała się, że musi znaleźć kamień, który będzie zwierciadlanym odbiciem jej oczu. Miał być on niebieski, gdy będzie szczęśliwa, lekko ziolonkawo seledynowy, gdy będzie rozgniewana, zielony, gdy będzie trawiła ją złość lub choroba. Smok wyznał naszej małej bohaterce, że kamień ten osłania swego właściciela przed upadkiem z konia, broniąc również i wierzchowca, a poza tym jest idealnym amuletem ochraniającym przed utonięciem.

Po wielu staraniach elfia siostra odnalazła kamień. Korzystając z jego niesamowitej mocy, zdołała odszukać brata, więzionego przez duchy górskich potoków.

Stare podania głoszą, że turkus tak może zespolić się ze swoim opiekunem, że w przypadku choroby lub śmiertelnego zagrożenia sam pęka, chroniąc w ten sposób osobę, która go nosi.

Ciekawostki:

Wiele tysięcy lat przed naszą erą przodkowie Azteków, Tolteków i Olmeków wywędrowali z rozległych trawiastych obszarów dzisiejszej Mongolii. Plemiona te przeszły pomostem lądowym istniejącym wówczas w miejscu dzisiejszej Cieśniny Beringa, łączącym Syberię z Alaską. Z biegiem stuleci przemieszczały się coraz dalej na południe, aż w końcu osiadły na obszarze Meksyku, Brazylii i Peru. Przyniosły ze sobą cześć i podziw dla turkusów oraz umiejętność obróbki tego pięknego błękitnego minerału. O ich talencie i pomysłowości świadczy mistrzostwo wykonania zabytków znalezionych w starożytnych grobowcach. Należą do nich maski sepulkralne zręcznie inkrustowane turkusową mozaiką.

Po zniszczeniu imperium Azteków przez Hernana Cortesa w latach 1519-1521 ludom Pueblo z amerykańskiego południowego-zachodu przypadło w udziale przechowanie tradycji i czci dla turkusów. Nawet dzisiaj górnicy Pueblo nadal wierzą, że "ciało" turkusu musi pozostać nienaruszone, a kamień przeznaczony na ofiarę musi być wydobyty i traktowany z należnym szacunkiem.
Turkusy były też bardzo cenione przez lud Apaczów z Ameryki Północnej. Żaden czarownik nie mógł się obejść bez turkusu, jeśli chciał, aby uważano go za świętego i szanowano, jak tego wymagała jego pozycja. Także myśliwy, który nie miał turkusu, nie miał żadnej pewności, że jego włócznia czy strzała trafią w zdobycz.

Annathema · Wysłany: Nie 15 15:36, 13 Mar 2011 Temat postu:

Onyks

[link widoczny dla zalogowanych]

Legenda:

Psotny Amor obciął paznokcie śpiącej bogini miłości Wenus i wyrzucił je do rzeki Indus. Boginie Parki wyłowiły jednak te paznokcie z rzeki i tak powstał onyks.

Ciekawostki:

Niektórzy uważają, że kamienie onyks ma magiczne właściwości, i klejnot został wykorzystany przez tych, którzy twierdzą, że posiadają moce psychiczne. uważa się, że kamień posiada obronny magiczną energią, która może pomóc w ochronie użytkownika przed szkodliwymi czarów

Onyks to kamień fatalistyczny. Niesie wibracje wiedzy i intelektu. Kamień ten zawiera spokój i harmonię. Chroni od niesławy i upodlenia. Jest przyjacielem ludzi wybranych, którzy dążą do poznania i pogłębiania życia. Przynosi szczęście i równowagę. Za to innych niszczy i zabiera bliskich. Dawca odrodzenia i śmierci. Onyks nazywany jest też kamieniem czarnoksiężników

z tego minerału wykonana była osobista pieczęć cesarza Chin (poddanym cesarza zabroniono posługiwać się tym samym kamieniem pod karą śmierci)

jest to kamień, który pozwala zanurzyć się w głąb siebie, stad często nazywany jest kamieniem magów, lub kamieniem samotności....

Lubię onyksy...